Σεπέρια, τα (στα Σεπέρια) [τοποθεσία]
Σεπέρια ονομάζονταν οι αμμοθίνες (= αμμώδεις λόφοι) που υπήρχαν στην παραλιακή περιοχή, ανατολικά της πόλης, αμέσως πριν από του «Κόρακα την Καμάρα». Σεπέρια, όμως, υπήρχαν και σε άλλα σημεία της αμμουδιάς ανατολικά του Ρεθύμνου, τόσο στην περιοχή όπου σήμερα το ξενοδοχείο «Ατλαντίς», όσο και ανατολικότερα, νοτίως του τζαμιού στα Περιβόλια κ.λπ., ενώ σώζεται, ακόμα, ένα σεπέρι λίγο δυτικότερα της πλατείας του Ηρώου των 110 Μαρτύρων.
Με απασχόλησε πολύ η ονομασία «Σεπέρια» των αμμωδών αυτών λόφων. Θεωρώ πιθανή την προέλευσή της από τη λατινική και, στη συνέχεια, βενετο-ιταλική λέξη «separo» (ιταλ. separare, αγγλ. separate= χωρίζω), γιατί αυτό ακριβώς έκαναν τα σεπέρια: χώριζαν (χρησιμοποιώ χρόνο παρατατικό, αφού σήμερα, λόγω της ραγδαίας ανοικοδόμησης των ανατολικών προαστίων, έχουν, δυστυχώς, παύσει να υπάρχουν αυτές οι παράλιες ομορφιές, μαζί και εκείνα τα υπέροχα αρωματικά κρινάκια της άμμου, τα αγριοκυπάρισσα και οι αθάνατοι που φύονταν πάνω σε αυτά). Χώριζαν, λοιπόν, την καθαυτό παραλία από τους πρώτους λαχανόκηπους και τα σπίτια των Περβολιανών, τα οποία, κατά κάποιο τρόπο, προφύλασσαν σαν φυσικοί ανεμοφράκτες από τους ισχυρούς βοριάδες του αγριεμένου Κρητικού.
Δεν θα έβλεπα, πάντως, απίθανη και μιαν ετυμολογία του προσηγορικού «σεπέρι» από λατ. ρ. serpo, serpere (=ελίσσομαι, σέρνομαι), από το serpe=φίδι, που, ίσως, θα μπορούσε να δώσει ευκολότερα τύπο σε(ρ)πέρι. Και πράγματι, τα «σεπέρια» έμοιαζαν να σέρνονται ελισσόμενα δίκην φιδιών κατά μήκος της παραλίας. Πρόκειται, λοιπόν, για ονομασία θέσεων της περιόδου της Βενετοκρατίας στην Κρήτη, που ουδόλως απαντά στους νοταρίους, αφού δεν αφορά σε κατοικημένες περιοχές.