Μικρασιατών Πλατεία

Μικρασιατών Πλατεία, η (στη bλατεία των Μικρασιατών)
Η ονομασία τής πλατείας αυτής, στην καρδιά τής παλιάς πόλης, παρά το  1^ο Δημοτικό Σχολείο (Τούρκικο), με το όνομα αυτό- ύστερα από σχετική πρόταση των Ρεθυμνίων Μικρασιατών- ήταν, θεωρώ, πετυχημένη, αφού, όπως είναι γνωστό, το εν λόγω σχολείο τής περιοχής («Τούρκικο»), που άρχισε να λειτουργεί το έτος 1899 ως 4/θέσιο μικτό, το 1924, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών και την έλευση των Μικρασιατών προσφύγων, αύξησε κατακόρυφα το μαθητικό δυναμικό του και έγινε απόλυτα ελληνικό και από το 1929 και μικτό, για αγόρια και κορίτσια, ενώ στο σχολείο αυτό διέμειναν και φιλοξενήθηκαν πρόχειρα και προσωρινά οικογένειες προσφύγων Μικρασιατών μετά την άφιξή τους στην πόλη.
Η προσφορά, στη συνέχεια, των Μικρασιατών προσφύγων στον τόπο είναι σε όλους, γενικά, γνωστή. Το Ρέθυμνο στα 1922– 1924, όταν υποδέχτηκε τους πρόσφυγες, είναι γεγονός ότι φυτοζωούσε χωρίς καμιά ανάπτυξη, με ένα εμπόριο στάσιμο και μια οικονομία που έφθινε συνεχώς. Οι πρόσφυγες, ερχόμενοι- μετά τους επανειλημμένους ξεριζωμούς τού 1915, του 1923, αλλά και του 1924- άρχισαν να ασκούν στον τόπο ευεργετικές και μόνον επιρροές και επιδράσεις. Ο πρώτος ηλεκτροφωτισμός στο Ρέθυμνο, αλλά και οι σαπωνοποιίες– η πλέον προσοδοφόρα βιομηχανία τού Ρεθύμνου κατά τον 20^ο αιώνα- είναι επιτεύγματα με μεγάλη και ουσιαστική και των Μικρασιατών προσφύγων συμμετοχή, που συνέχισαν, επίσης, να λειτουργούν και να αυξάνονται σε αριθμό μετά την έλευση και με την προσωπική εργασία και συμμετοχή των προσφύγων, μέχρι και το 1940 περίπου.