Μεσκινιά

Μεσκινιά, η (στη Μεσκινιά) [συνοικία λεπρών]
Στις Δυτικές παρυφές της πόλης του Ρεθύμνου, πάνω από τον ποταμό Τσάνα, στη βορινή πλαγιά του σημερινού λόφου του Τιμίου Σταυρού (και βενετσ. Φουρκοκέφαλου), βρισκόταν η Μεσκινιά, η (στη Μεσκινιά) (από τουρκ. miskin= λεπρός).  Για τον ίδιο λόγο η συνοικία ακουγόταν και ως Λωβοχώρι [από ελλην. «λώβα» (σπαν.) = η λέπρα, ετυµ.< αρχ. λώβη= θλίψη, µάστιγα] και «Λαβοχώρι», το (στο Λαβοχώρι). Η τελευταία ονομασία Λαβοχώρι είναι παραφθορά του ορθού Λωβοχώρι. Στη ΒΔ γωνία τού Δημοτικού Κήπου, ήταν η κρήνη από την οποία υδρεύονταν οι λεπροί (Μεσκινόβρυση) και εκκλησία τους αυτή της Μεσαμπελίτισσας, που βρισκόταν κάτω από τον οικισμό τής Μεσκινιάς.
Και οι τρεις, άρα, παραπάνω τοπωνυμικοί προσδιορισμοί έχουν σχέση με τους λεπρούς, τους μεσκίνηδες, οι οποίοι απομονώνονταν στην εν λόγω περιοχή, από τα μέσα τού 18ου αιώνα μέχρι και τις αρχές τού 20ου, όταν μεταφέρθηκαν στη Σπιναλόγκα, το γνωστό «νησί των λεπρών», όλοι οι λεπροί τής Κρήτης και όχι μόνον.