Άγιος Σπυρίδωνας, ο (στον Άγιο Σπυρίδωνα) [Φορτέτσας]
Η λατρεία του Αγίου στον χώρο αυτόν σημειώνεται από τα χρόνια της Βενετοκρατίας, παρότι δεν γίνεται αναφορά στον ναό αυτόν σε καμιά νοταριακή πράξη, γιατί στην πραγματικότητα δεν διαμορφώθηκε εκεί ποτέ συνοικία, ώστε να υπάρξουν ακίνητα και μεταβιβάσεις τους. Αναφέρεται, πάντως, από τον Μπουνιαλή στην πολιορκία της Φορτέτζας, όταν οι οθωμανοί επιχείρησαν να την υπονομεύσουν από εκεί κάτω (βλ. και λήμμα «Άγιος Σπυρίδωνας» της Τουρκοκρατίας).
Κάτω από τον Άγιο Σπυρίδωνα υπήρχε ο Ταρσανάς (τουρκ. tersane), δηλαδή το μικρό ναυπηγείο, το «Σκιέρο«, των Βενετσιάνων (βλ. το εν λόγω λήμμα στους χρόνους της Βενετοκρατίας). Ο άγιος Σπυρίδωνας υπήρξε παραδοσιακά προστάτης των Ρεθεμνιωτών ναυτικών, ακόμη κι όταν βρέθηκε στην αποκλειστικά μουσουλμανικής κατοίκησης συνοικία «Χαράκια» και περιέπεσε σε αφάνεια, και μόνο περί το έτος 1902 ευσεβής ιδιωτική πρωτοβουλία επιχείρησε την ανακαίνιση τού ναϋδρίου.