Άγιος Γεώργιος Μηλούδη (μονή)
«Μηλούδης» (στου Μηλούδη) όνομαζόταν συνοικία ανατολικά της πόλης (βλ. σχόλιό μας στο λήμμα: «Μηλούδης» των χρόνων της Βενετοκρατίας). Στην εν λόγω περιοχή υπήρχε μονή του Αγίου Γεωργίου, αφού ο νοτάριος Μ. Αρκολέος (πρ. 286) μας γνωρίζει και τον ηγούμενό της, που έμενε, λέγει, προσωρινά, στη συνοικία του Αγίου Νικολάου, στη «Μπαροτσανή Αυλή» (βλ. λήμμα: Άγιος Γεώργιος των χρόνων της Βενετοκρατίας). Η μονή, λοιπόν, αυτή, του Μηλούδη, σύμφωνα με τουρκικό έγγραφο του 1685 (Νικόλαος Σταυρινίδης), περιήλθε στην Ι. Μ. Αρκαδίου, γιατί ο ηγούμενός της, Αθανάσιος, αδυνατούσε να πληρώσει «προς το Δημόσιον τον ετήσιον κατ’ αποκοπήν φόρον».
Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι για μας το τοπων. «Μυλούδη» (sic)- όπως το γράφουν όλοι οι ερευνητές (Σταυρινίδης, Γρυντάκης, Μαυράκης κ.λπ), δεν έχει σχέση με «μύλο» (Αλκ. Μαυράκης), αλλά με βεβαιότητα απηχεί το όνομα του κτήτορος ή ιδιοκτήτη της μονής, όπως πολύ συχνά συμβαίνει με ναούς και μοναστήρια (πβ. και Μονή Βροντισίου από κτήτορα Βροντίση) και θα πρέπει η γραφή του να είναι «στου Μηλούδη» με [η]. Πβ. και Μηλιώτης– Μηλιώταινα (Τιμ. Βενέρη, Το Αρκάδι διά των αιώνων, Αθήναι 1938, 65 (Μηλιώτης- Μηλιώτισσα).