Τσίτσος

Τσίτσος (τουρκ. Çico) [συνοικία]
Στη σπουδαία αυτή συνοικία βρίσκεται το κτίριο του ρωσικού επισκοπείου, ο άγιος Αντώνιος, η αγία Βαρβάρα και ο Καθεδρικός ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου, στον αύλειο χώρο του οποίου λειτουργούσαν, στις αρχές του εικοστού αιώνα, τα εκπαιδευτήρια της πόλης. Η περιοχή, ειδικότερα, εκτεινόταν από την οικία Α. Σαουνάτσου (σήμερα πανσιόν Λαγκουβάρδου) μέχρι τα νότια της πόλεως τείχη περί το Καμαράκι.
Πιθανόν το όνομα της σπουδαίας αυτής- λόγω θέσης και κτισμάτων- συνοικίας του Ρεθύμνου να προέρχεται από το Kucuk (τουρκ. küçük)= μικρός (πβ. σήμερα κούτσικος) ή και από το ιταλ. [piccino, ciccio (τσίτσο)= μικρός]. Δύσκολο, (παρότι μας δίνει άνετη ετυμολογία) το θεωρώ να συνδέεται με τη σλαβική λέξη čičο (τσίτσο)= μπάρμπας, θείος , γιατί, όπως είναι γνωστό, ο αριθμός των σλαβικών τοπωνυμίων, ειδικά στην Κρήτη, είναι εξαιρετικά περιορισμένος.
Ύστερα από τα παραπάνω, πιθανότερη θεωρούμε την άποψη το τοπων. να ξεκίνησε ως προσωπωνύμιο «στού Τσίτσο», δηλαδή από γενική (κτητική), με την έννοια, μάλλον, του μικρού (σύμφωνα με την ιταλική και τουρκική εκδοχή) και θα προέρχεται, ίσως, από τα τελευταία χρόνια τής Βενετοκρατίας- γιατί, χαρακτηριστικό αυτό ότι στα χρόνια αυτά των Βενετών δεν απαντά στο Ρέθυμνο συνοικία με το συγκεκριμένο όνομα- ή, πιθανόν και αυτό, να προέρχεται από τα πρώτα χρόνια τής Τουρκοκρατίας.