Πετζακάδες

Πετζακάδες, οι (στους Πετζακάδες) [συνοικία]
Η εν λόγω θέση ορίζεται δυτικά της πόλης, στην αμπελόφυτη περιοχή ανάμεσα Αγίας Φωτεινής και Κουμπέ. Στη συνοικία αυτή, παρά την περιοχή όπου η πηγή του νερού, στον Κουμπέ, υπήρχε και ναός του αγίου Γεωργίου, ερείπια του οποίου σώζονται μέχρι και σήμερα. Ο χαρακτηρισμός της συνοικίας αυτής από τους νοταρίους ως «αμπελόφυτης» με κάνει να την τοποθετήσω στο σημείο αυτό (ανατολικότερα), όπου, επί Ενετοκρατίας, θα φύονταν αμπελώνες περισσότερο παρά προς τον ναό του Αγίου Γεωργίου, δυτικότερα, όπου το έδαφος- ως παραθαλάσσιο και βραχώδες- δεν δικαιολογεί εύκολα τον χαρακτηρισμό αυτόν, «αμπελόφυτη» περιοχή. Όμως, η συνοικία θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι εκτεινόταν δυτικότερα μέχρι και τον ναό του Αγίου Γεωργίου (στους Πετζακάδες), περί την πηγή του νερού στον Κουμπέ.
Το τοπωνύμιο «Πετζακάδες» δηλώνει ύπαρξη βυρσοδεψείων, κάτι που, όμως, δεν τεκμηριώνεται για την περιοχή στα χρόνια της Βενετοκρατίας (προέρχεται, προφανώς, από προσηγορικό πετσί + μεγεθ. επίθημα αρσεν. –ακας> πέτσακας και πληθ. πετσακάδες και με παραφθ. Πετζακάδες, κατ’ επηρεασμό, μάλλον, από τον λόγο τού Ρεθεμνιώτη ποιητή Μαρίνου Τζάνε Μπουνιαλή: «οι καβαλάροι των Τουρκώ, ταητέρου ένα σαββάτο σαράντα άλογά ’ρθασι ’ς τσι Πετζακάδες κάτω») .