Αγία Κυριακή, η (στην Αγία Κυριακή) (μονή)
Ορθόδοξο ελληνικό γυναικείο μοναστήρι στην περιοχή του σημερινού Κουμπέ, αφού, εξάλλου, δεν υπάρχουν μαρτυρίες για γυναικεία καθολικά μοναστήρια στο Ρέθυμνο, κατά τα χρόνια της Βενετοκρατίας. Το ότι πρόκειται για γυναικείο μοναστήρι το βεβαιώνει, περαιτέρω, με δυο χαρακτηριστικές αναφορές του, σε ισάριθμες νοταριακές πράξεις, και ο Πάντιμος: «τής σεβαστής ηγουμένης τού μοναστηριού τής Αγίας Κυριακής» (πρ. 111) και με την όμορφη και συνάμα ποιητική φράση: «στο μοναστήρι τής Αγίας Κυριακής των Ελληνίδων μοναχών, έξω από τα τείχη τής πόλης» (πρ. 174).
Προσωπικά θεωρούμε ότι η ακριβής θέση της μονής θα πρέπει να οριστεί στον Κουμπέ, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα ο σπηλαιώδης ναός του αγίου Σπυρίδωνος, σύμφωνα με το σχεδιάγραμμα του Basilicata του έτους 1618 αλλά και την πρόσφατη ανακαίνιση του ι. ναού, κατά την οποία βρέθηκαν ίχνη βενετσιάνικων κτισμάτων- εξαρτημάτων, τα οποία και αναδείχθηκαν κατάλληλα από την Αρχαιολογία.
Πρόβλημα, πάντως, μας δημιουργεί, ως προς τον χαρακτήρα του μοναστηριού, αν ήταν, δηλαδή, ανδρικό ή γυναικείο μαρτυρία τού Νικολάου Bragadin, περί το έτος 1634, ότι ο πατέρας του, Μαρίνος Bragadin, μολονότι ήταν επισήμως καθολικός, είχε πεθάνει, σύμφωνα με φήμες, ως μοναχός Μακάριος στο ορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Κυριακής, όπου και είχε ενταφιαστεί. Να πρόκειται για άλλο μοναστήρι ανδρικό της Αγίας Κυριακής στο Ρέθυμνο κατά την Ενετοκρατία αποκλείεται, ενώ, πάλι, οι δυο παραπάνω τόσο χαρακτηριστικές αναφορές του νοταρίου Πάντιμου δεν αφήνουν περιθώριο αμφιβολίας για τη γυναικεία ταυτότητα του μοναστηριού. Το μόνο που, μετά από αυτά, θα μπορούσαμε, ίσως, να υποθέσουμε είναι ή ότι πιθανόν να πρόκειται για άγνωστο ομώνυμο μοναστήρι τής ρεθεμνιώτικης ενδοχώρας ή ότι ο εν λόγω Μαρίνος Bragadin, λόγω της άρνησης του πατρίου δόγματος, διαβιούσε «λάθρα», ως μοναχός «Μακάριος», στα περίχωρα της εν λόγω γυναικείας ορθόδοξης μονής.